Ergens had ik moeten weten dat die dag een ongeluksdag voor mij zou zijn.
Ik had het al moeten merken toen ik uit bed stapte en ongenadig mijn teen stootte tegen iets wat daar niet hoorde te staan.
Ik had gelijk 90 graden moeten draaien en terug in bed moeten stappen.
Maar ja, ik wil ook zo graag aan het werk!
Dus ik met een kop thee achter mijn pc ( dat rijmt per ongeluk!) en ik kijk hoe laat mijn trein richting het hotel gaat…
“Ivm geplande werkzaamheden rijden er geen treinen maar bussen tussen Rotterdam Centraal en Delft, extra reis tijd: een uur”
Oke, dat begint echt goed…
Ik als de sodemieter naar het station..
Nog net die ene bus gehaald waardoor ik op tijd op mijn werk zou zijn..
We zijn nog niet de eerste rotonde op of de buschauffeur brabbelt verlegen door de microfoon of er misschien iemand is die weet hoe hij in Schiedam moet komen.
Ik hou wijselijk mijn mond, mijn richtingsgevoel is nou niet zo heel erg denderend.
Na een half uur (!), komen we eindelijk op de plaats van bestemming en stappen er nog meer chagrijnige mensen in de bus die vol zit met mensen die ook chagrijnig zijn.
Nog een rondje om de kerk en we sluiten aan in de file richting Delft..
In Delft breekt er een discussie los over waar nou toch de afslag is richting het station, iemand die grappig denkt te zijn gilt dat ome Henk de buschauffeur rechtdoor moet.
Vervolgens rijdt hij in een doodlopende woonwijk en moet hij met de bus keren.
Dit neemt zoveel tijd in beslag dat ik op het einde moest rennen om mijn trein te pakken in delft..
Niet echt leuk..
Mijn werkdag was perfect maar liep iets uit..
Waardoor ik daarna met de bus naar Delft moest ivm die geplande werkzaamheden die 10 min na het einde van mijn dienst inging.
Delft is niet zo mooi in het donker, kan ik niet zoveel zien.. en dus loop ik eerst compleet de andere kant op maar kom gelukkig op de goede plaats terecht om daar de bus te pakken naar Schiedam.
Deze buschauffeur heeft gelukkig wel zijn huiswerk gedaan en zonder moeite zit ik even later op station Schiedam.
Het is inmiddels half een s’nachts…
Na eens rond gekeken te hebben en mensen geobserveerd te hebben begint het bij mij toch een beetje te kriebelen.. waar blijft die trein?
Plotseling wordt er omgeroepen dat de trein naar Rotterdam vertrekt van een compleet ander spoor, en dat binnen 5 minuten…
Al eens 60 man massaal van het ene naar het andere perron zien rennen?
Enfin.. in de trein begint mijn vermoeidheid toch zijn tol te eisen en ik zet mijn muziek hard genoeg om wakker te blijven..
Na drie seconden wordt er op mijn schouder getikt.
Of ik aub mee wil lopen want de trein rijdt niet verder. Ik heb een kleine hartaanval en denk dat ik in Roosendaal ben.
Dit bleek gelukkig niet het geval maar het was Rotterdam Centraal.
Mijn probleem is vervolgens dat ik naar Rotterdam Zuid moet om daar mijn fiets op te halen.
De conducteur neemt mij mee naar de grote hal en zet mij als een verdwaald kind terug in haar kleuterklasje.
Een groep schreeuwende en jankende mensen wilt zo snel mogelijk naar huis, waar blijft die trein?
Algauw stapt ene Connie van de NS uit de schaduw naar voren en regelt voor ons allemaal een taxi naar huis.
Die Connie was wat je zou zeggen een tof wijf, ik zou niet graag ruzie met haar hebben maar ze heeft toch mooi geregeld dat wij allemaal thuiskwamen.
Er moesten mensen naar Papendrecht, Breda en Den Bosch.. deze mensen hadden binnen een half uur een taxi.
Ik heb er helaas nog 2 uur op moeten wachten, in de stromende regen…
Was niet echt grappig , maar omdat ik toch al moe was en het toch niet rampzaliger kon werd ik me daar een partij melig!
Ik heb me rot gelachen met een aantal ongelukkige daar op het station.
Al met al was het 4 uur s’ nachts dat ik thuis was… zulke werkdagen zijn nou niet echt de bedoeling!
