Ik dacht dat ik mij nooit voor zoiets zou lenen..
Niet omdat ik het verafschuw maar omdat ik denk dat het op zoveel andere manieren kan .
Maar een leven in de ‘grote stad’, om even zo te zeggen, doet rare dingen met je…
Dames en heren , vanaf heden heeft deze spontane en leuke jongedame zich aangemeld op een dating site…
En het kan me lekker niet schelen wat anderen ervan denken want ik doe het niet voor anderen, maar voor Moi!
Okeej, ik ben niet echt zoekende ofzo.. meer opzoek naar een stukje erkenning, ben ik nog een leuke meid voor de mannen in deze wereld?
En dus sprak ik mijzelf moed in en klikte de eerste de beste dating site aan..
Hoe moeilijk kon dit nou allemaal zijn?
Eerst volgt een hele lijst aan vragen: waar hou je van waar je hou je niet van en zelfs waarom hou je daar dan niet van ..
Ik twijfelde bij een aantal vragen:
cupmaat: 75EE
Kleur haar : Blond
Kleur ogen : Blauw
Gestalte: Atletisch
zou ik gaan liegen?
Uiteindelijk zal je toch ( soms als het klikt vrij letterlijk ) met de billen bloot moeten.
En dan sta je daar toch maar mooi voor eh..
Nee, nee…
Dat leugentje om best wil moet maar eens afgelopen zijn, de mensen nemen deze meid maar zoals ze is , compleet met gespleten haarpunten, wat meer vet op haar buik dan haar slobber kleren kunnen verhullen en neej mijn ogen zijn groen ..
Als er dan mensen zijn die reageren doen ze dat in ieder geval omdat ze geïnteresseerd zijn in de echte mij.
Volgende fase: het uitkiezen van de foto..
Ga ik voor leuk en vrolijk.. toen ik nog wat kilootjes lichter was ..
Of die ene dronken foto waarbij ik haast scheel kijk?
Een foto is belangrijk want dat geeft een eerste indruk.. dus toch maar een mooie foto waar ik er goed en verzorgd op sta..
Een schele vrouw is niet zo aantrekkelijk..
Toen kwam het moment aan dat ik een stukje moest typen over mijzelf , wie ik ben en wat graag doe in mijn vrije tijd enz.
Op zich niet zo moeilijk , dat weet ik allemaal..
Maar daarna moest ik aangeven wat ik zocht in mijn toekomstige nieuwe vlam ..
Er volgde een pijnlijke stilte van zowel mijzelf als mijn toetsenbord..
wat zoek ik eigenlijk in een jongen ?
Hoe langer de stilte duurde hoe meer ik begon te twijfelen aan mijzelf.
Toen ik het uit eindelijk hardop aan mijzelf vroeg moest ik toch eerlijk bekennen dat mijn eisen niet zo hoog lagen..Of juist wel?
Ik heb de moed maar opgegeven en een soort standaard praatje gehouden met “laat een bericht achter en wie weet””
Maar misschien moet ik mij daar toch eens wat meer in verdiepen …
Zo makkelijk is dit toch niet…
Eens even kijken , ah al twee reacties … ben benieuwd…
