Ik had er weer eens last van..
Het gebeurd niet zo vaak , maar als het dan gebeurd .. dan gaat het gelijk als een tierelier.
Maar dan ook als een bezetene hè!
In het begin denk je van ‘nah andere keer ‘ maar als je er dan weer tegenaan hikt dan moet je jezelf toch maar weer eens streng onder twee ogen spreken:
“Hallo Es , waar zijn wij in hemelsnaam mee bezig ?
Denk je niet eens dat het weer tijd wordt ?”
‘nah, andere keer’
“oké , je hebt gelijk “
Zo makkelijk is het soms bij mij en ik geloof anderen ook.
En toch blijft dat alom bekende stemmetje tegen je praten, zeuren eigenlijk .
Het heeft iets weg van je moeder die met een hand in haar zij en de andere naar jou wijzend zegt : ‘als je het nu niet doet schuif je het uiteindelijk steeds verder voor je uit en is straks het einde zoek !’
Maar goed stemmen in je hoofd ( en dan niet in een ernstig stadium ) kan je makkelijk weg moffelen met van alles.
Maar soms dan heb ik een moment zo van :
‘Oh my god, ik moet nu echt iets eraan doen!’
En dat zijn nou juist die belangrijke momenten die het em doen ..
Een moment waarin ik alle kracht die ik in me heb bij elkaar scharrel.
En dan tot uitbarsten laat komen in een wirwar van bezig zijn als een bezetene en daarbij nog de kracht en overtuiging kan opbrengen om het ook echt leuk te vinden .
Het eindresultaat mag er altijd wezen.. dat is altijd hetzelfde gebleven .
Altijd die voldoening zo van, ‘ik heb het weer geflikt , dat varkentje heb ik maar mooi eens gewassen’.
Het is een resultaat waar mensen dagen later nog over praten, mijzelf meegerekend.
De woonkamer is nog nooit zo mooi schoon geweest als nu.