Het bos heeft iets … iets moois, iets magisch, mystiek bijna.
De heerlijke geuren van bast, dennennaalden, eiken bladeren en vochtig mos maken mijn hoofd leeg en maakt dan ruimte voor dingen die ik lang verdrongen heb.
Misschien is het wel het eeuwige wonen in mooi Zeeland met zijn duinen, strand, babbelaars en akkers, of mijn niet te stoppen honger naar sprookjes en al zijn figuren.
Maar ik hunker altijd en eeuwig naar het bos .
Je hoort vaak dat mensen uit de stad in de zomer massaal naar het platteland trekken om te zien met eigen ogen dat er echte koeien bestaan en bloemkool niet in een potje groeit.
En mensen van het platteland gaan uitproberen hoe het nou is om met de Metro van A naar B te gaan en dan erachter komen dat ze ook nog een stukje Tram moeten nemen en nee dat is niet om te eten daar stap je in .
Maar mijn honger naar natuur is altijd geweest en niet van het seizoen.
Vroeger vond ik het altijd heerlijk om met gebreide sokken in rubberen laarzen en te grote regenjassen met plastic zakken opzoek te gaan naar de eerste kastanjes.
Of jagen naar immer afwezige Bambi’s en kijken naar elfenbankjes op bomen.
De elfjes die normaal altijd op dat bankje zaten waren altijd net effe bessen plukken want hoe lang ik ook wachtte ik heb ze nooit mogen zien.
Maar juist de gedachte dat zoiets kon gebeuren of dat er ineens een vogel door de takken fladderde maakte dat het bos de ultieme plek is om tot rust te komen.
Om de zoveel tijd is mijn hunkering dan het grootst, dan moet ik even naar het bos , winter of zomer.
En dan wil ik niet zomaar een bosje met boompjes of een park.
Maar echt een groot oerwoud waar je door de bomen het bos niet meer ziet.
Waar de dampen van de ochtend langzaam tussen de takken zwerven en waar je gigantisch schuldgevoel ontwikkeld als je een papiertje op de grond laat vallen.
Het Bos, dat is voor mij mijn Happy Place, Mijn Zondagse kerk en mijn Uitwaaimoment.
Op dit moment ben ik in Drenthe omringd door vele bomen en bossen en bambi’s en hopelijk ook elfjes…
Hier ben ik op mijn plaats en kom ik tot rust.
Hier zet ik de dingen op een rij en zie ik soms het licht.
Heb jij ook zo’n plek?
Vertel het me !
